van Bilthoven naar Townsville: Visite

Eindelijk was het zover: onze eerste Nederlandse logé!
Van 21 oktober tot 9 november was Nellie hier. Goeie reden voor leuke uitstapjes dus.

DUNK ISLAND

John de piloot

Om Nellie wat tijd te geven om te herstellen van haar jetlag, boekten we als eerste uitstapje een 4 daagse trip naar Dunk Island. En om dit in stijl te doen, besloten we hier met een privévliegtuigje naar toe te vliegen. Dat dit nog wat angstige momenten zou opleveren, wisten we van tevoren niet....

Een eilandje ergens onderweg

Onze piloot John bleek de jongste niet meer, maar wel bijzonder aardig en zeer ervaren. Helaas was het qua weer een slechte vliegdag en de vlucht werd eerst ook afgelast. Later op de dag kregen we toch nog groen licht en gingen we de lucht in. Spannend!

Net na de landing...

Het was een uur vliegen en hoe dichter we bij Dunk Island kwamen, hoe slechter het weer werd. Uiteindelijk kwamen we haaks op de landingsbaan aanvliegen en toen vroeg John aan Mieke of ze de "airsock" kon zien. Helaas begreep Mieke deze vraag niet helemaal en dacht ze dat John vroeg of ze de "airstrip" kon zien. Ja dat kon ze..... In haar beleving was het niet erg geruststellend dat de piloot dit soort relevante vragen aan een passagier stelde. Nog schreeuwend (i.v.m. de herrie in zo'n klein vliegtuigje) dat de pijl op de airstrip toch echt de andere kant op wees (in de hoop dat hij zou begrijpen vanaf welke kant hij de landing moest inzetten...) begonnen we aan de spectaculaire landing. De regen striemde neer op de voorruit, het zicht was slecht, we zaten erg laag, de piloot maakte een scherpe bocht naar links over zee die aanvoelde als een stuntachtige manoeuvre, we voelden allebei onze maag in de keel, Nellie dacht dat de linkervleugel het water zou raken, Mieke vroeg zich af waarom we in godsnaam dit avontuur waren aangegaan en toen........ landden we toch nog op de airstrip!!!

Het bleek een goeie landing te zijn geweest volgens John (Nellie en ik zullen nooit de zin vergeten: "under the circumstances, it was a GOOD landing!") maar we wisten het nog maar net droog te houden...... Pfff..... welkom op Dunk Island!

Uiteindelijk werd het mooi weer en hebben we nog 3 dagen volop genoten van de zon, het resort, een 10 km lange hike over het eiland, catamaran zeilen, tennissen, borrelen bij zonsondergang op het strand, héél veel bijkletsen en lekkere maaltijden in het restaurant. Tegen de tijd dat we terugvlogen waren we psychisch weer redelijk hersteld van de heenvlucht en genoten we van een soepele take off en landing bij mooi weer. Nellie heeft zelfs nog aan de stuurknuppel gezeten en ondanks dat leven we nog!

Als afsluiting een borrel in de pilotenbar om het glas te heffen op een memorabel avontuur!

ZEILEN BIJ DE WHITSUNDAYS

Na een paar dagen rust vertrokken we naar Airlie Beach ten zuiden van Townsville, om daar aan boord te gaan van de "Silent Night": een heus ex-race zeiljacht. We werden vergezeld door 5 anderen, een Amerikaan (links), een Noors stel (tussen Nellie en Mieke in) en twee Duitse dames (rechts van Mieke). We sliepen twee nachten op de boot.

We zeilden van Airlie Beach langs vele Whitsunday Islands, o.a. langs Hayman Island (een luxe resort island - we hebben nog vanaf zee geprobeerd Tom Cruise te spotten). Dit alles onder leiding van schipper Foxy en maatje/kok Björn.

Het was een geweldige zeiltrip met hele leuke mensen. Fantastisch gesnorkeld en heerlijk gezeild.

Hoogtepunt was Whitehaven Beach op Whitsunday Island, waar we 3 uur de tijd kregen om van dit waanzinnig mooie strand te genieten.

CAIRNS, KURANDA, PORT DOUGLAS, MISSION BEACH

Als laatste gingen we richting Cairns, zo'n 5 uur rijden ten noorden van Townsville. Daar bleven we 1 avond en nacht. Lekker uiteten bij een Italiaan, naar de nightmarkets en verschillende aboriginal galleries.

Volgende ochtend door naar Kuranda in de bergen. Daar bezochten we de Butterfly Sanctuary waar de meest mooie vlinders om je heen vliegen waaronder de meest bekende in deze omgeving: de helblauwe Ulysses vlinder.

In Kuranda rondgewandeld en winkeltjes gekeken, het oude stationnnetje bezocht en toen op weg naar Port Douglas.

Onderweg van Cairns naar Port Douglas

Port Douglas ligt aan zee een uurtje rijden ten noorden van Cairns en de route erheen is prachtig. Port Douglas is gezellig, ligt mooi aan zee, heeft leuke winkeltjes en puilt uit van de pubs en restaurants met terrasjes. Wij aten in Bistro 3, the place to be! Dit bleek een goede keuze: heerlijk eten en lekkere wijn. Daarna nog een afzakkertje op het terras van de meest in het oog springende pub - met live muziek en een hoop dronken mensen. De volgende ochtend nog wat geshopt en via internet een hotel in onze volgende bestemming geboekt: Mission Beach.

Strand van Mission Beach

Mission Beach ligt ten zuiden van Cairns, ongeveer halverwege op de route terug naar Townsville. Een leuk plaatsje met een prachtig strand en een hele relaxte sfeer. Wisten wij veel dat het hotel dat we hadden uitgezocht (Sanctuary Retreat) nou niet bepaald centraal lag maar in the middle of nowhere? Kilometers weg van Mission Beach en dan ook nog deels via een onverharde weg.

Eenmaal (in het donker) aangekomen bij Sanctuary Retreat, moesten we met een telefoon aan een paal de receptie laten weten dat we er waren. De laatste 700 meter gingen zo stijl omhoog via een pad, dat je opgehaald moest worden met een Jeep. Auto geparkeerd en gebeld en ja hoor we werden opgehaald. Het bleek te gaan om een ecostyle lodge bovenop een berg midden in de rainforest met huisjes en minder luxe rainforest cabins (die kun je het beste beschrijven als een vloer met een dak en daaromheen horren). Godzijdank bleek dat wij een huisje hadden gehuurd, dus we hoefden niet tussen de beesten van de rainforest te overnachten.

Het meest angstaanjagende beest is de cassowary, die in dit resort veelvuldig voorkomt. Paul de eigenaar vertelde ons dat ze zo groot zijn als wij en dat hij er bijna elke dag 1 tegenkwam. Hier verheugden we ons niet heel erg op, mede gezien alle aanwijzingen in de logde-info: als je hem tegen komt: blijf hem aankijken, niet gillen, niet rennen, ga achter een boom staan etc.etc. Ze kunnen je aanvallen dus we bleven alert. De lodge was erg mooi, we aten er lekker (ondanks allerlei insecten-attacks tijdens het eten) en we sliepen prima in ons huisje.

Volgende dag, op weg naar het strand, bleek dat we een lekke band hadden. Terwijl Mieke wachtte op de RACQ (anwb), genoot Nellie van een massage en tijdens de massage tikte er een bezoeker op het raam..... een heuse cassowary!!! Het was niet zo'n grote, maar wel heel bijzonder om er een te zien in het wild.