Ooit door Nederlanders ontdekt en om onbegrijpelijke reden weer uit handen gegeven: Tasmanië.
Eind september/begin oktober hebben we hier een rondreis van 10 dagen gemaakt.
We begonnen in Hobart en maakten van daaruit een rondje via de oostkust naar het noorden, toen westelijk de bergen in en daarna weer zuid-oostelijk terug naar Hobart.
We begonnen in Hobart en maakten van daaruit een rondje via de oostkust naar het noorden, toen westelijk de bergen in en daarna weer zuid-oostelijk terug naar Hobart.
Hobart ligt aan de voet van Mount Wellington en gelijk de eerste ochtend leek het ons leuk om naar boven te rijden. Eenmaal boven aangekomen bleven we er bijna in: wat een temperatuurshock zeg!!! Er lag sneeuw en er stond een gierende wind en dat bij een temperatuur onder nul. Alle warme kleren die we bij ons hadden aangetrokken en toen uit de auto. Hilarisch gewoon. We wisten bijna niet hoe snel we weer in de auto moesten komen. Dat krijg je ervan als je in de tropen gaat wonen....
Daarna door naar Port Arthur in het zuidoosten van Tasmanie. Hier zijn meer dan 60 gebouwen (waaronder ook een aparte psychiatrische afdeling) die je de periode doen herinneren waarin Australie door de Britten als dumpplek voor gevangen werd gebruikt. Hier zaten van 1830 tot 1877 wel 12.000 gevangenen, vaak met strenge straffen voor kleine vergrijpen. Port Arthur ligt op 40 ha grond in een prachtige omgeving.
Er was ook een museum/tentoonstelling bij zodat de kinderen zich ook een levendig beeld konden vormen van het gevangenisleven van toen (en de gruwelijke overtocht van Engeland naar Australie).
 |
| Wineglass Bay |
Vervolgens door naar Freycinet National Park. Dat ligt op een schiereiland aan de oostkust. Hier zijn prachtige hagelwitte stranden in baaien met azuurblauwe zee. We deden daar de hike naar Wineglass Bay met als beloning een onvergetelijk uitzicht. We logeerden in een huisje bij een lodge pal aan zee. Van daaruit maakten we nog een uitstapje naar Bicheno, waar we 's avonds een pinguin tour deden. Leuk om die beestjes eens in het wild te zien en niet in dierenpark Amersfoort.
Van hieruit gingen we nog noordelijker naar Bay of Fires. Hier zijn duinen die Nederlands aandoen en weer prachtige baaien. Van daaruit via Launceston naar Cradle Mountain in het noordwesten. |
| Cataract Gorge |
In Launceston liepen we de Cataract Gorge. Aan de ene kant van de kloof liepen we heen, toen met een stoeltjeslift naar de overkant en via de andere kant weer terug. Aan het eind van de kloof is het idyllisch met een theehuis en mooie tuinen waar pauwen rondlopen.
 |
| Cataract Gorge |
Na een route door teletubbie-achtig lentelandschap met veel schapen en lammetjes reden we de bergen in om uiteindelijk via een onverharde weg in Lemonthyme Lodge in Cradle Mountain National Park aan te komen. Hier huurden we een houten cabin, midden in het bos. De gezellige lodge deed wintersportachtig aan: restaurant/bar en een lounge gedeelte met grote open haard (was heerlijk want het was er koud). Er woonde een "huiswallabi" voor de deur en 's avonds werden de possums en wallibi's gevoerd met resten uit de keuken. 
Je kon hier verschillende wandelroutes doen en we zijn ook nog naar Dove Lake gereden voor een wandeling in de sneeuw. In Cradle Mountain kun je overigens de grootste hike van Australie maken: de Overland Track. Dit is de beroemdste bushwalk van heel Australie; duurt 5 tot 6 dagen, is 82 km lang en staat nog op Jan Willems "to do" lijstje.
 |
| Dove Lake |
 |
| Dove Lake |
Tenslotte terug naar Hobart, waar we de Salamanca market bezochten, leuk uiteten gingen en een boottocht maakten met de bedoeling mogelijk nog zeehondjes of walvissen te zien, maar helaas....
 |
| Hobart |
Nog wat foto's:
No comments:
Post a Comment